Praktisch: Nieuw telefoonnummer & postadres

Vanuit Nieuw-Zeeland een huishoudelijke mededeling:

Mijn nieuwe telefoonnummer is +64 (0)211859286. Kom maar op met de smsjes!
En.. een nieuwe feature is dat je vanaf heden ook post kunt sturen naar mij in Nieuw-Zeeland! Bijvoorbeeld donaties, mergpijpen en hagelslag ;-)

Het adres:
Charlotte van den Heuvel
C/O Work New Zealand
PO BOX 1786, Shortland Street
Auckland, New-Zealand 1140

Het tijdsverschil is hier 12 uur ten opzichte van Nederland. Bellen mag altijd, maar rond drie uur 's middags, is het hier dus drie uur 's nachts en neem ik (uitzonderingen daargelaten) niet op.

We keep in touch!

Hoofdstuk 8: Carnaval in Cairns

Ik mocht het al aanschouwen op Hyves, werd continue gesmst en gebeld door hele lieve (dronken) mensen en heb de nodige foto's per e-mail ontvangen.. Ja dames en heren, het is mij niet ontgaan dat het carnaval is in Brabant...
Nou kan ik dat natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. Sterker nog, de laatste avonden in Cairns stonden wel gelijk aan een klein 'carnavals fiske'. Inclusief versieringen, verkleedpartijtjes, maar vooral: Veel lol! Look for yourself en geniet van alle foto's ;-)

Cairns zelf is een bruisende stad, met de nodige bars en hostels. Ongelovelijk hoeveel vrienden je maakt in een maand tijd. Ik ben ze hier weer allemaal tegen gekomen! De lieve mensen van mijn trip naar The Whit Sunday eilanden en natuurlijk Patricia & Nederlandse consorte! Vooral het weerzien met Patricia was een feest. We hebben de laatste dag in Cairns danook in stijldoorgebracht op The Great BarrierReef. Aangezien ik de smaak van het snorkelen te pakken heb, voel ik me als een vis in het water. Met onze onderwater camera schieten we ook nog eens bijzondere kiekjes. Fantastisch om in het echt te zien!

De laatste avond stond in het thema van een groot 'say goodbye to Australia' feestje, waarbij we tevens Aafke's verjaardag vierden. Met vijf Nederlandse meiden zetten we de plaatselijke kroeg op zijn kop, zingen uit volle borst het Wilhelmus en winnen daarmee zelfs een dag gratis raften! Ondertussen juichen we uiteraard alle beelden vanuit Vancouver toe, waarbij we op de knietjes vallen voor onze held Kramer.

En dan.. Na een FANTASTISCHE maand Australie, is het tijd om afscheid te nemen. Ik ben er slecht in en hoewel ik het drooghoud bijhet uitzwaaien van Patricia, moet ik toch wel even snikken als ik in het vliegtuig zit. Dag Australie, hallo Nieuw-Zeeland!

P.s. Ben inmiddels veilig en zonder problemen door de douane ;-) Had enige strubbelingen, maar zijn snel opgelost. Snel meer over de avonturen in Nieuw-Zeeland!

Hoofdstuk 7: Wet Sundays

Dag lieve allemaal!

Allereerst moet ik jullie toch even bedanken voor alle enthousiaste reacties, lieve smsjes en persoonlijke mailtjes. Waardeer ik echt ontzettend! Hoewel iedereen zo ver weg is, zijn jullie in mijn gedachten dicht bij mij :-)

De dagen vliegen hier voorbij en inmiddels ben ik aan mijn laatste dagen in Cairns begonnen. Even opladen, wasjes draaien en natuurlijk ook nog wat actie ondernemen. Je kunt hier namelijk schitterend duiken en snorkelen rondom het Great Barrier Rheef.
Wat betreft dat snorkelen ging er de afgelopen dagen een wereld voor me open in Airlie Beach...

Na Fraser Island ben ik doorgereden naar Airlie Beach. Een verschrikkelijke tocht per bus van maar liefst 12 uur. Slapen was er maar weinig bij, aangezien de bus uitpuilde van de mensen.
In Airlie Beach dus even een dagje bijkomen en daarna was het tijd voor.. Zeilen!

De boot waarop ik mocht vertoeven is de Avatar: eengrote Catamaran. Met een onwijs leuke groepen crew hebben we drie dagen rond gedobberd rondom de White Sunday eilanden.Na het heisen van de zeilen, wat nogal wat kracht kost met ons allen, gaan we later op de middag snorkelen. Is wel even wennen, maar al gauw dobbert deze Hollandse waterrat als een ware zeemeermin door het zoute water. We dragen allemaal stingersuits, in verband met de grote hoeveelheden kwallen. In deze wateren leven namelijk ook dodelijke kwallen..
Ik heb de smaak te pakken gekregen en over het algemeen lig ik de rest van de dagen de hele dag in het water te dobberen. We zien de meest prachtige vissen en koralen en laten zelfs enorme Batfishes uit onze hand eten.

Uiteraard brengen we daarnaast ook nog een bezoek aan het vaste land: White Haven Beach.

De reden dat de stranden hier zo hagelwit zijn, is omdat het zand bestand uit Silica: een belangrijk ingredient voor glas, lenzen etc. Het is beschermd gebied en een goudmijn wanneer je het zand mee zou nemen. Daar staan dan ook fikse boetes tegenover: Maar liefst 10.000 dollar! Met het zand kun je overigens wel scrubben wat een parelzacht huidje oplevert, je sieraden schoonmaken en zelfs je tanden witten!
Aangezien het weer niet je van het is (Vooral in de avonden veel regen, overdag een warm temperatuurtje maar vooral bewolkt) schieten we wat kiekjes en duiken we weer het water in.

Op de boot zelf genieten we van de zonsondergang, ontmoet ik weer een heleboel leuke mensen en dobberen we ' s nachts onder het genot van een wijntje op de golven, kijkend naar de sterren. De laatste dag gaan we om 6 uur s' ochtends snorkelen, waarna we helaas weer terugkeren naar het vaste land. We belanden op dat moment ook nog eens in een storm. De regen zwiept in onze gezichten en plotseling is er niet meer dan 50 meter zicht.Echter,kunnen velen van ons er geen genoeg vankrijgen en blijven we inonze bikini's, gewapend met een regenjas kijken naar dit geweld.
Met heuse zeebenen leg ik een paar uur later weer aan in mijn hostel: Magnums. Patricia blijkt ook nog in Airlie Beach te zijn en we lunchen samen, super gezellig! Natuurlijk meteen lekker roddelen en de laatste dagen in Australie bespreken.
Uiteraard volgt dezelfde avond nog een goed afscheidsfeestje met de hele groep. De kapitein neemt ons mee naar een aantal bars en we hebben een fantastische avond.
De volgende ochtend is het al heel snel tijd om de bus opnieuw te nemen en dus sta ik na luttele uurtjes slaap weer naast mijn bed, mijn backpack in te pakken.
Met een beetje hoofdpijn, maar vooral gemengde gevoelens verlaat ik Airlie Beach. Tot nu toe het absolute hoogtepunt in mijn reis! En.. weer een to-do erbij. Als ik terug in Nederland ben ga ik echt leren zeilen..

Liefs en dikke zoen,
Charlotte

Hoofdstuk 6: 'Leave the world behind you..'

Heel even staan we stil. We realiseren dat er nu geen weg meer terug is. Het asfalt heeft inmiddels plaats gemaakt voor een overgang in zand, modder en kuilen. Een enorme berg doemt voor ons op, die lijkt te zeggen: 'Kom maar, probeer het maar!' Met slechts een landkaart en enkele bandensporen als uitgangspunt geven we ons over.De motoren grommen, iedereen kijkt gespannen toe. De chauffeur trapt het gaspedaal stevig in. 'Hang on, everybody!'

Mijn bezoek aan Fraser Island was buitengewoon fantastisch. Na een kort bezoek aan Rainbow Beach, reis ik in mijn eentje door naar Hervey Bay. Vanuit deze baai ga ik op driedaagse survival tocht naar Fraser Island. Een eiland, vlak voor de kust van Australie. Met een gezelschap van 10 personen krijgen we een auto (4 Wheel drive!), tenten, kampeer uitrusting en een landkaart. Na instructies vertrekken we in de vroege ochtend om boodschappen te doen en ons voor te bereiden op de trip. We hebben een gevarieerd gezelsschap: Twee Nederlanders, twee Duitsers, drie Zweden en drie Israeliers. Daarnaast rijden we in een kolonne van drie auto's, en dus is het een mooie mix van nog eens heel wat andere nationaliteiten.

Na een overtocht met de ferry wordt het tijd voor het echte werk. Als een heus team richten we de auto in, laten lucht uit de banden en maken onszelf op voor de tocht der tochten. We vertrekken snel richting Lake Wabby, een ontzettend diep meer op Fraser. We kunnen namelijk wel wat afkoeling gebruiken en aangezien erde komende dagen geen douche of toilet aanwezig is, ook een goede verfrissing.
Omdat het al een uur of vier is en we rekening moeten houden met het tij, rijden we daarna snel door over het strand, op zoek naar een geschikte kampeerplek. Daar aangekomen bouwen we ons tentenkamp op, bereiden het eten en ruimen daarna alles op. Dingo's (wilde honden) azen namelijk op alle restanten en circelen al enige tijd ongedurig om de tenten heen.
S' avonds drinken we, verbazen we ons over de vele sterren, zingen, dansen, lachen en beseffen: this is life!

In de ochtenden wordt je gewekt door het breken van de golven op het strand en de warme zon die rond een uur of 5 opkomt. Snel alles inpakken in verband met de vele insecten en op naar een van de vele prachtige bezienswaardigheden op dit eiland. We zien op de tweede dag o.a. de champagne pools (een natuurlijke uitsparring van rotsen in de zee) en Indian Head. Vanuit deze plek heb je een fantastisch uitzicht over de zee met haaien, enorme roggen en schildpadden. Het is maar goed dat het eiland meren heeft, want zwemmen in de zee is hier dus levensgevaarlijk. We verbazen ons over de vele dieren die hier leven. Heb er foto's van gemaakt, want helaas heb ik hier geen huis-Marine bioloog dieme alles uitlegt ;-)

Als de vloed genoeg gezakt is, rijden we opnieuw over de stranden naar een nieuwe kampeerplek. De dames zorgen voor een nieuwe voorraad drinkwater, terwijl de mannen zicht ontfermen over een lekke band. Tja, ook die dingen gebeuren hier!

De laatste dag is het uiteraard mijn beurt en mag ik het brute geweld van een 4 wheel drive ervaren als we landinwaarts gaan. Vanuit de strandentrekken we de diepe regenwouden in, richting Lake MacKenzie, het grootste meer van Fraser, met diep helder blauw water en parelwitte stranden. De rest van de middag verblijven we hier, doen een dutje, eten de laatste restantjes voedsel op en moeten rond een uur of 3 richting de ferry. Met een uitgelaten gevoel berijden we de laatste bergen van Fraser. De Israeliers leren ons liedjes en iedereen zingt en klapt. De atmosfeer is goed, geweldig zelfs en hoewel iedereen verlangt naar een douche, is het jammer om weer uit elkaar te moeten gaan..

Dag Fraser!

Hoofdstuk 5: Noosa, lovely Noosa!

Toen ik in augustus mijn ticket boekte naar Australie en Nieuw-Zeeland had ik niet zoveel plannen. Om heel eerlijk te zijn, heb ik eigenlijk nergens echt lang over nagedacht. En dus was de verrassing groot, dat er in het zonnige Australie ook een regenseizoen is. Aan de Oostkust. Uiteraard in de maand februari. En voor degene die dit ook niet wisten.. het duurt ongeveer een maand!

Goed. Regenponcho's dus. Gelukkig hebben jullie mij WEL vooraf voorbereid met de nodige gadgets, dus over de regen maak ik me niet zo'n zorgen. Het lekkere bruine kleurtje waar ik op hoopteis helaas gestrandin zijnwording. Overigens houden we stug vol op het strand, maar wanneer de buien het aanzicht doen veranderen in een stormachtige dag op het Noordzee strand, besluiten we toch maar af te taaien. Als troost bakken we pannekoeken en kijken we een film in het hostel van Patricia. Ook heel gezellig!

We zijn inmiddels in Noosa beland. Een dorp met een enorm National Park en uitgestrekte stranden. De inwoners teren op het toerisme, welke vooral gericht is op oud geld en een kleine delegatie backpackers.
In het National park leven o.a. wilde Koala's en dus verblijf ik in.. het Koala hostel. S'avonds drink ik wat met een stel Duitse meiden uit mijn kamer in de plaatselijke bar en heb een onwijs leuke avond, waarbij we worden vermaakt door lokale Australische inwoners met hun heerlijke zwarte humor. Voor het dansen tot in de vroege ochtend gaan we ook nog naar een van de plaatselijke clubs.

De laatste dag in Noosa gaan we naar de Australia Zoo. Ook wel 'home of the Crocodile hunter', Steve Irwin. En tja. Je houdt van hem, of je haat hem. Ik behoorde altijd tot de laatste categorie. Maar eerlijk is eerlijk; de spirit en de grote liefde die hij heeft voor de wildlife, is duidelijk terug te zien in deze enorme dierentuin (72 hectare!). Geen neurotische beesten,die rondjes lopen in hun te kleine hokjes,zoals in Burgers Zoo, maar grote verblijven, activiteiten met de beesten en natuurlijk de kans om alles van dichtbij te aanschouwen.
Dat dit alles stevig gefinancierd is door slimme marketing, blijkt al gauw. Voor een Koala Cuddle mag je namelijktwintig dollar neerleggen. Evenals voor elk ander reptiel dat je even op je schoot kunt nemen.
Over de dood van Irwin wordt weinig gesproken. Wel is duidelijk dat zijn 10-jarige dochtertje nu al als een ware mini-ster in zijn voetsporen treedt met haar eigen t.v. show en regelmatige optredens in het park. Met een sceptisch gevoel over het hele circus keren we huiswaarts. Uiteraard wel met onze Koala foto's..

Hoofdstuk 4: Brrrrrrrisbane

Na de biertjes, feestjes en hippies, werd het wel tijd voor een beetje cultuur. Nou, ik kan je zeggen dat er na drie dagen Brisbane heel wat km's en nieuwe feitjes in mijn benen en hoofd zitten...

Australie is een vrij 'jong' land, wat je duidelijk terug ziet in de geschiedenis, cultuur, maar ook alledaagse dingen zoals architectuur. Veel van de bouw in grotere steden zoals Brisbane, is duidelijk afgekeken uit moderne westerse steden, met als grootste voorbeeld Groot-Brittanie, waar Australie onder valt als onafhankelijke kolonie. In het straatbeeld zie je dus ook beelden van Queen Victoria en good old Liz. Eveneens was Prins William een aantal dagen geleden te gast! Helaas heb ik hem alleen maar op de voorkant van de kranten kunnen aanschouwen. (Jammer, want ik had hem dolgraag willen ontmoeten. En kroonprinses worden natuurlijk.)

Om even terug te komen op het fenomeen Australia Day: het is de viering van het feit dat de eerste vloot in 1788 in Sydney arriveert. Onder deze vloot bevonden zich voornamelijk Portugezen, Engelsen en.. Jawel, Nederlandsers. Onder de Aboriginals wordt AD ook wel Invasian day genoemd. En daar is de brug naar Aboriginals.. welke een eeuwenoude cultuur herbergt, maar tegelijkertijd ook is weggevaagd door de komst van nieuwe culturen en immigranten. Om een lang verhaal kort te maken; de Aborginals kent nog maar een kleine concentratie in Australie na jaren van opjaging en racisme,tot het weghalen van kinderenin de jaren '60(!) toe. Niet heel lang geleden is John Howord (politicus in Australie) opgestaan om deze misdaden te erkennen. Zoals je begrijpt is dit nog steeds een hot item.

Australie zelf is vrij Westers, heeft een jonge geschiedenis, maar kentdoor de Vietnam- en Tweede Wereldoorlog tevens veel invloeden vanuit Amerika, Azie, Nieuw-Guinea en Europa. Het vormt zich nog iedere dag door zijn bewoners en (nieuwe) migranten.

...

Nee dames en heren, dit zijn geen feitjes van Wikipedia, maar een middagje goed opletten tijdens een wandeling door Brisbane. Tijdens een gratis (fijn!) tour door de stad, wordt ons alles verteld over het ontstaan van Australie, Brisbane en de vele belangrijke momenten die zich hier hebben afgespeeld. Wereldwijd is Brisbane vooral bekend door zijn belangrijke oorlogsheld Douglas MacArthur (WO||) en de WorldExpo in1988.

Na een middagje opletten in de zinderende hitte brengen we nog wat uurtjes door in de Lagoon van Brisbane. Ter illustratie: dit is een recreatieplas, maar dan met strand, palmbomen en uitzicht op de stad. Bizar leuk! Uiteraard shoppen we hiergenoeg, etenkilo's sushi en gaan naar het museum waar weALLE excotische beesten in het echt zien.Opgezet, dat dan weer wel.

Na het inpakken van mijn tas, wacht mij zo direct een heerlijk bed en vertrekken we morgenvroeg naar de volgende bestemming: Noosa. Geniet voor nu vooral even van de foto's!

Liefs uit Brisbane,
Charlie

Hoofdstuk 3: Byron Baby!

'Welgodver de godver, DSJU...'

Het is maar goed dat ik de eerste week in Sydney weinig Nederlanders tegenkom. Zeker wanneer ik op donderdagavond (21-1) met een twintig kilo wegende backpack de stad probeer te verlaten. Nog enigzins verbrand van mijn middagje aan Bondi Beach (met enorm hoge golven, geweldig!), een minirugzak op mijn buik als tegengewicht, een boodschappentasje rantsoen in mijn linkerhand EN een stadsplattegrond in de andere, probeer ik mijn weg richting de Greyhoundbus te vinden. Welcome in the army honey. Ik herinner me nog hoe graag ik meewilde op een oefening tijdens mijn afstudeerstage.. Als ik niet veel later in rondjes rondom een brug blijk te lopen, moet ik onwillekeurig even denken aan de Peppers, met het nummer Under The Bridge. Een verleidelijk optie..Maar op dat moment trekt een rode bus mijn aandacht. Ik heb het - met de nodige bloed, zweet en tranen- net op op tijd gered. Voor mij staat namelijk debus, die me naar Byron Bay gaat brengen.

Twaalf uur lang heb ik de tijd om de eerste indrukken van Australie te verwerken. Uiteraard kom ik nu wel een aantal jolige Nederlanders tegen. Een kleine deceptie overvalt me. De meeste zijn hier alleen voor het ultieme party-hardy onder het genot van een goede 30 graden. Niet verkeerd, maar wanneer je bedenkt dat iedereen er zo ook uitziet en de meeste rugzakken gevuld zijn met stijltangen, hakken en de meest glamoureuze outfitjes, voel ik me nog niet op mijn plaats. Wat nou backpacken?De rugzak voldoet als excuus om extra lang van dit alles te kunnen genieten. Inmiddels ben ik er wel achter dat de wereld heel erg bereisbaar ismiddels een koffer op wieltjes en andere luxe.Gelukkig val ik snel in slaap.

Om elf uur lokale tijd in de ochtend, verwelkomt de nog warmere zon van Byron Bay me. Ik ga naar Main Beach Hostel, een hostel dat zoals de naam doet vermoeden, pal aan de heerlijke zee ligt. Een busje pikt me op, waar ik Patricia ontmoet. Een toffe Hollandse damemet wie ik direct een klik heb. Fijn! We kletsen heel wat wat af, checken samen in en belanden zodoende op dezelfde kamer. Snel omkleden en Byron verkennen. We klimmen direct naar het uitkijkpunt van Byron bij de vuurtoren (zie foto's) en belanden uiteindelijk op het strand.

Ik had twee nachten geboekt, uiteindelijk worden het er vijf. Byron is relaxed en klein. Onze dagen vullen we vooral met naar het strand gaan, boodschappen doen, koken en een douche nemen om 's avonds met onze lichtverbrande neusjes de kroeg in te duiken. De eerste avond dansen we als een malle in Cheekie Monkey's, waar ik me weer 18 en terug in Salou voel. Omdat we entree hebben betaald, maken we er maar het beste van en wordt het toch een geslaagde avond. De gemiddelde bezoeker is 18, maar als twee zelfverzekerde tantes dansen we evengoed bovenop de tafels.

De laatste dag in Byron is een bijzondere. Australia day! Een nationale feestdag, waarvan de oorsprong nog steeds onbekend is voor ons. De dag begint met een bezoek aan Nimbin, een klein plaatsje landinwaarts. Het is een bekendoord, met een aantal prehestorische hippies, overgebleven na een festival in de jaren '70.Uiteraard niet vies vandrugs enpro-'free-choice'. Daar zijn dehippie foto's van mijn ouders nog niets bij!We worden uiteraard vervoerd in een echte hippiebus, met luide muziek en een Australian dude als tourguide. We sluiten de dag af in het plaatselijke zwembad met een barbeque. Omdat we zo lief zijn de salade voor te bereiden, worden we direct omgedoopt tot 'salad-girls'.
Terug in Byron spreken we af met een aantal Nederlandse meiden en hebben op het terras van het hostel een theekransje. Uiteraard onder het genot van de enige echte Nimbin cookies..
S' avonds dansen we onze voetjes moe in het Beach hotel. De DJ zweept het publiek op, de zeewind blaast door je haren en dansen op slippertjes doen de rest. Ondertussen hebben we de nodige Australian Day accesoires bemachtigd, wat uiteraard zorgt voor de nodige hilariteit.
De volgende dag is het tijd om te vertrekken. Onze volgende bestemming is Brisbane, een grotere stad richting het noorden.

Op dit moment ben ik aangekomen in Brisbane en hebben we hier de middag doorgebracht. Meer verhalen en foto's zullen snel volgen!

Mis jullie allemaal, maar geniet van alle nieuwe indrukken. In gedachten ben ik alweer 10.000 nieuwe plannen aan het smeden voor thuis en onderweg. De wereld is zo mooi en zo begaanbaar. Belangrijkste les die ik tot nu toe heb geleerd? Geen verwachtingen. Het maakt het leven zo veel makkelijker! Oh ja, en natuurlijk dat een leugentje om bestwil geen kwaad kan. En dat Australische mannen opdringerig zijn. En dat je echt niet veel bagage hoeft mee te nemen. Ik heb al heel wat rommel achtergelaten (sorry jongens, ook mijn kompas. Die heb je blijkbaar alleen nodig in de bush-bush.) Overigens vul ik de leege ruimte wel weer met nieuwe kleding :-)

Dikke kus voor iedereen!
Charlie

Hoofdstuk 2: Haaien en Sushi

Moet je je voorstellen: oog in oog met een ENORME haai. 3,5 meter, binnen een afstand minder dan een halve meter. Even flitst het door mijn gedachten; dit is hem! Een Great White! En f*ck wat is hij dichtbij! Ondertussen houden zijn ogen me nauwlettend in de gaten. Zijn lichaam zwemt rustig langs me af. Ik wil hem aanraken, maar helaas is daar het glaswerk van het enorme aquarium.. Juist, de eerste dag ben ik op bezoek geweest in de fantastische onderwaterwereld van Sydney Aquarium.
Deze 'Great White' bleek overigens gewoon een Grey Nurse shark te zijn. En deze grijze zusters (m/v) eten slechts vis. Beetje jammer natuurlijk, maar ze zijn alsnog indrukwekkend groot, met een nog indrukwekkender gebit.

Zoals je begrijpt was het na mijn aankomst in Sydney, tijd om de stad te verkennen. Als een ware toerist sjouw ik overal heen, inclusief Lonly Planet, een fles water en een fototoestel. Oh ja, en factor 50. De zon brandt hier namelijk fel op je bol.

Na mijn bezoek aan het aquarium ben ik de volgende dag richting Manly gevaren op de ferry. Ik was altijd al fan van de zee, maar nu helemaal. Hier hebben ze het echte werk! Vanuit de Ferry heb je adembenemend uitzicht over de haven met de HarbourBridge enthe Operahouse. Overal dobberen de meest prachtigezeilboten en jachten.En de golven! Ze zijn enorm. Zeker wanneer je vanuit de havenrichting de open zee vaart.Je hebt het gevoel dat de boot moet vechten tegen de kracht van de Atlantische oceaan. Man, wat een geweld. Op de Ferry lijken we dan ook echt meters omhoog en omlaag te 'veren' door de golven. Met mijn neus in de wind, sta ik op de boeg en waan ik me even in Titanic. Het is echt fantastisch! Heb me dan ook voorgenomen om tijdens mijn reis zeker een keer te gaan varen en hopelijk ook te leren zeilen.
In Manlyis een prachtig strandje en op de pier nuttig ik een goede lunch.Gezien de zee en al zijn visjes, belanden diehier meer dan regelmatig op je bord.Sushi is dan ook erg goedkoop en daar maak ik uiteraardveelvuldig gebruik van :-)

Het enige nadeel van de hele dag alleen op pad zijn, is dat het zo stil is.Simpele dingen als even kletsen met vriendinnetjes over alledaagse dingen zit er nu niet in. En op een praatje met de man van de kiosk of je buurman in de metro na, krijg je dan de neiging tegen jezelf te praten. Heel vreemd ;-)De filmpjes in het aquarium getuigen, die volgen later.
Nou ben ik niet vies van een beetje slap ouwehoeren tegen wildvreemden, maar ik heb al gemerkt dat dit in het Engels toch wel een andere zaak is. Hoe vertaal je bijvoorbeeldad hoc een goede grap?Daarnaast moet ik me tijdens gesprekken met medebewoners uit hethostel wel concentreren op de mensen met een sterk accent, zoals Engelsen uit het noorden, of Nieuw-Zeelanders. En ook in mijn antwoordenis het nog vaakzoeken naar de juiste woorden. Ach ja, het is een kwestie van wennen vermoed ik. En blijven oefenen natuurlijk..

Ik vertrek vanavond met een busrichting Byron Bay, volgens velen het ultieme backpackers plaatsje. Daar blijf ik in ieder geval twee nachten. Vandaag dus vooral een beetje rond het hostel hangen, met toffe mensen die ik gisteren heb ontmoet. We zijn gaan eten bij Bourbon (voor de Sydney kenners), waar een goede steak en happy hour zorgden voor een uitstekende avond met een groep uit het hostel. Vervolgens hebben we nog uren op het dak van het hotel, onder het genot van een ' goede' chardonnay gefilosofeerd over het leven. Toch grappig hoe alcohol altijd weer zorgt voor een mondig stukje spraakwater, zelfs als je Engels niet je-van-het-is...

U begrijpt, ik geniet hier volop!

Liefs en een zoen,

Charlie.