'Welgodver de godver, DSJU...'

Het is maar goed dat ik de eerste week in Sydney weinig Nederlanders tegenkom. Zeker wanneer ik op donderdagavond (21-1) met een twintig kilo wegende backpack de stad probeer te verlaten. Nog enigzins verbrand van mijn middagje aan Bondi Beach (met enorm hoge golven, geweldig!), een minirugzak op mijn buik als tegengewicht, een boodschappentasje rantsoen in mijn linkerhand EN een stadsplattegrond in de andere, probeer ik mijn weg richting de Greyhoundbus te vinden. Welcome in the army honey. Ik herinner me nog hoe graag ik meewilde op een oefening tijdens mijn afstudeerstage.. Als ik niet veel later in rondjes rondom een brug blijk te lopen, moet ik onwillekeurig even denken aan de Peppers, met het nummer Under The Bridge. Een verleidelijk optie..Maar op dat moment trekt een rode bus mijn aandacht. Ik heb het - met de nodige bloed, zweet en tranen- net op op tijd gered. Voor mij staat namelijk debus, die me naar Byron Bay gaat brengen.

Twaalf uur lang heb ik de tijd om de eerste indrukken van Australie te verwerken. Uiteraard kom ik nu wel een aantal jolige Nederlanders tegen. Een kleine deceptie overvalt me. De meeste zijn hier alleen voor het ultieme party-hardy onder het genot van een goede 30 graden. Niet verkeerd, maar wanneer je bedenkt dat iedereen er zo ook uitziet en de meeste rugzakken gevuld zijn met stijltangen, hakken en de meest glamoureuze outfitjes, voel ik me nog niet op mijn plaats. Wat nou backpacken?De rugzak voldoet als excuus om extra lang van dit alles te kunnen genieten. Inmiddels ben ik er wel achter dat de wereld heel erg bereisbaar ismiddels een koffer op wieltjes en andere luxe.Gelukkig val ik snel in slaap.

Om elf uur lokale tijd in de ochtend, verwelkomt de nog warmere zon van Byron Bay me. Ik ga naar Main Beach Hostel, een hostel dat zoals de naam doet vermoeden, pal aan de heerlijke zee ligt. Een busje pikt me op, waar ik Patricia ontmoet. Een toffe Hollandse damemet wie ik direct een klik heb. Fijn! We kletsen heel wat wat af, checken samen in en belanden zodoende op dezelfde kamer. Snel omkleden en Byron verkennen. We klimmen direct naar het uitkijkpunt van Byron bij de vuurtoren (zie foto's) en belanden uiteindelijk op het strand.

Ik had twee nachten geboekt, uiteindelijk worden het er vijf. Byron is relaxed en klein. Onze dagen vullen we vooral met naar het strand gaan, boodschappen doen, koken en een douche nemen om 's avonds met onze lichtverbrande neusjes de kroeg in te duiken. De eerste avond dansen we als een malle in Cheekie Monkey's, waar ik me weer 18 en terug in Salou voel. Omdat we entree hebben betaald, maken we er maar het beste van en wordt het toch een geslaagde avond. De gemiddelde bezoeker is 18, maar als twee zelfverzekerde tantes dansen we evengoed bovenop de tafels.

De laatste dag in Byron is een bijzondere. Australia day! Een nationale feestdag, waarvan de oorsprong nog steeds onbekend is voor ons. De dag begint met een bezoek aan Nimbin, een klein plaatsje landinwaarts. Het is een bekendoord, met een aantal prehestorische hippies, overgebleven na een festival in de jaren '70.Uiteraard niet vies vandrugs enpro-'free-choice'. Daar zijn dehippie foto's van mijn ouders nog niets bij!We worden uiteraard vervoerd in een echte hippiebus, met luide muziek en een Australian dude als tourguide. We sluiten de dag af in het plaatselijke zwembad met een barbeque. Omdat we zo lief zijn de salade voor te bereiden, worden we direct omgedoopt tot 'salad-girls'.
Terug in Byron spreken we af met een aantal Nederlandse meiden en hebben op het terras van het hostel een theekransje. Uiteraard onder het genot van de enige echte Nimbin cookies..
S' avonds dansen we onze voetjes moe in het Beach hotel. De DJ zweept het publiek op, de zeewind blaast door je haren en dansen op slippertjes doen de rest. Ondertussen hebben we de nodige Australian Day accesoires bemachtigd, wat uiteraard zorgt voor de nodige hilariteit.
De volgende dag is het tijd om te vertrekken. Onze volgende bestemming is Brisbane, een grotere stad richting het noorden.

Op dit moment ben ik aangekomen in Brisbane en hebben we hier de middag doorgebracht. Meer verhalen en foto's zullen snel volgen!

Mis jullie allemaal, maar geniet van alle nieuwe indrukken. In gedachten ben ik alweer 10.000 nieuwe plannen aan het smeden voor thuis en onderweg. De wereld is zo mooi en zo begaanbaar. Belangrijkste les die ik tot nu toe heb geleerd? Geen verwachtingen. Het maakt het leven zo veel makkelijker! Oh ja, en natuurlijk dat een leugentje om bestwil geen kwaad kan. En dat Australische mannen opdringerig zijn. En dat je echt niet veel bagage hoeft mee te nemen. Ik heb al heel wat rommel achtergelaten (sorry jongens, ook mijn kompas. Die heb je blijkbaar alleen nodig in de bush-bush.) Overigens vul ik de leege ruimte wel weer met nieuwe kleding :-)

Dikke kus voor iedereen!
Charlie