Op zoek naar werk, besluiten ik en mijn nieuwe Britse maatjes af te reizen naar het Noorden, waar het manderijnen en kiwi fruit seizoen van start gaat. Met een telefoonnummer en een vage omschrijving 'Wanted: Fruitpickers', nemen we de bus vanuit Auckland naar het plaatsje onderaan de adverentie vermeld: Kerikeri.

Kerikeri betekent letterlijk 'dig dig' (graaf graaf), maar veelaanleiding tot graven heb ik nog niet gevonden. Het is een enorm klein plaatsje in het noorden van Nieuw-Zeeland, met zo'n 2000 inwoners en een absolute verademing na de drukte van Auckland. Het gevoel dat ik nu echt in Nieuw-Zeeland ben, komt met iedere kilometer die we achter ons laten..

We verblijven in een kleine lodge op een vakantiepark. We hebben nog even getwijfeld om te gaan kamperen in een tentje, maar bij het zien van de wisselende weersomstandigheden ben ik ontzettend blij met onze keuze. Met zijn pracktische huisraad en een minimalistische sfeer, doet het denken aan het hutje van papa en mama op het Wolfsven ;-)
De omgeving is echtereen glooiend landschap, met in onze achtertuin een stromende rivier.

We doen boodschappen voor een hele week:twintig euro per persoon. Beschamend maar waar: ik blijf gefascineerd over hoe goedkoop het dus ook kan en wat je met een beetje creativiteit allemaal kunt koken...(Hoogtepuntje van deze week: zelfgemaakte rijstpudding na een overdosis overgebleven rijst - melk en suiker is all you need!)

We zitten overigens wel echt in the middle of nowhere en komen onze dagen door met het lezen van boeken (waarbij de mannen moeilijke woorden voor me vertalen als een soorte Engelse bijles), films kijken in de tv-kamer en de hoogtepuntjes van de dag: lunch en diner ;-) Uiteraard drinken we de gehele dag liters thee, en zoals het een echte Brit betaamd, ben ik inmiddels ook overgestapt op thee met melk.
Overigens is de omgeving prachtig en verkennen we deze per mountainbike. Als rasoptimist denk ik 'even' naar het strand te fietsen, want het is immers maar 8 km. Ik vergat daarbij 'even' alle heuvels en bergen die op deze route liggen. Het alternatief wordt dan ook de Rainbow waterfalls: diverse watervallen, in de buurt van onze achtertuin. Eentje is zelfs 27 m hoog! De andere zijn wat minder hoog, en daar vermaken we ons dan ook prima hele middagen in het late seizoenszonnetje. We springen van rotsen, zwemmen in het meer en dobberen rond op een enorme boomstam die we liefdevol omdopen tot Nessie Jr.

De mensen van het vakantiepark zorgen ondertussen voor werk in Kerikeri. De mannen werkennu voor twee weken als fruitplukkers, ik als schoonmaakster in een Franse Bed & Breakfast: 'Bed of Roses' van een ouder echtpaar, net buiten Kerikeri. De sfeer is Villa Felderhoff meets New-Zealand. Echt fantastisch! De mensen zijn warm en blij met elke hulp die ze hebben. Betalen overigens royaal voor de paar uur die ik per dag kom werken. Desalniettemin een schijntje vergeleken met thuis, maar de NZ dollar staat gelukkig ook laag in koers. Zie foto's voor een sfeerimpressie van deze prachtige locatie.
Daarnaast heb ik afgelopen zaterdag op een bruiloft gewerkt als keukenhulpje. Samen met twee Nieuw-Zeelandse cheffinen (Mandee en Janine)help ik de hele dag in de keuken op een bruiloft in Kerikeri. En boy, oh boy, koken kunnen deze vrouwen. De lokatie is trouwens ook buitengewoon prachtig; hun eigen huis! De villa is niet mis, evenals de enorme tuin rondom het geheel. We staan de hele middag in de keuken en dragen zorg voor het diner buffet. Het is prachtig nazomerweer en op het enorme grasveld is een tent geplaatst met prachtig gedekte tafels, waar zo'n 200 man dineert. Het enige dat ik hoef te doen is te zorgen dat het buffet continue aangevuld blijft en dat iedereen blij kijkt. In de keuken help ik met de voorbereidingen van het koken en maak ik zelfs de dessertjes in orde. Erg leuke ervaring en nog betaald ook!En dan de mensen..je zou verwachten dat deze goed bedeelden niet echt geinteresseerd zijn ineen beunende backpacker,maar het tegendeel is waar.Mensen zijn enorm aardig en een aantal gasten komen nog even een praatje maken ook. Het blijkt dat een groot deel van de familie Nederlandse roots heeft (vier generaties terug) en ze vinden het erg leuk om te horen dat ik ook uit Nederland kom.
Aan het einde van de avond krijg ik als bonus nog eens een enorme hoeveelheid eten mee voor de komende dagen. Op zondagavond toosten wij met zijn drietjes nog eens op het bruidspaar, terwijl we van onze visjes en vele andere lekkernijen smullen..

Kennen jullie die film 'The Beach'? Op het witte zand na (want dat hebben we al in Australie gezien!) leven we ons leven hier. Minimaal, maar optimaal. En om even een sentimentele noot te pakken: ik heb me nog nooit zo relaxed en zo harmonieus gevoeld als hier.
Tja dames en heren. Het leven van een arbeider gaat hier best wel over roosjes ;-) Ik geniet van elke minuut en de resterende vier maanden lijken veel te kort...