Het is alweer een tijdje geleden dat ik een verhaaltje heb geschreven maar ik zal julie uitgebreid updaten..

Inmiddels is mijn werkomgeving in de kiwigaard verplaatst naar de fabriek waar de krengen worden verpakt. Ik heb ze geteld en ik maak geen grappen: er rollen gemiddeld zo'n 6.300 kiwi's per dag door mijn handen. Ik werk hier nu al zo'n vier weken, dus tel uit je winst.. (of verlies) hoe je het ook noemen wilt. Geen kiwi's meer voor mij na Nieuw-Zeeland!

Nou is het werken natuurlijk allemaal voor een goed doel. En eerlijk is eerlijk; we lachen heel wat af met ons vrouwenclubje in de fabriek. We roddelen over mannen in de hostels, wisselen recepten uit of schelden op de kiwi's. Heb inmiddels maatjes voor het leven gemaakt met mijn Argentijnse vriendinnen Florancia en Patricia en de Franse Carole en Vanessa. Het is zo leuk om te merken hoe iedereen zijn eigen cultuurtje heeft, maar dat vrouwen overal ter wereld toch wel erg hetzelfde zijn. Ze houden van eten (voornamelijk chocolade) en roddelen.
In het hostel eten we dan ook regelmatig van elkaars bordje: Argentijnse Tortichia, Taiwanese dumplings, Franse Quicheen uiteraard worden mijn oer Hollandse pannekoeken ook gewaardeerd.

Helaas is er ook minder nieuws te melden uit de fabriek: Afgelopen donderdag is mijn gloednieuwe camera gejat. Nou is dat natuurlijk maar materiaal, maar de foto's daarintegen.. De teleurstelling was dan ook erg groot, helemaal nadat ik te horen kreeg dat ze weten wie de dader is maar niets kunnen bewijzen. Mijn medebackpackers zijn ook de pineut. Totale buit: 3 camera's, een mobiele telefoon en redelijk wat cash geld. Gelukkig overwint de positiviteit. Uiteindelijk staat het merendeel van de foto's al online en eerlijk is eerlijk: zoveel heb ik nog niet gezien van Nieuw-Zeeland ;-) Volgende week dus maar weer op camerajacht..

Mijn pasen heb ik voornamelijk werkend doorgebracht, maar op Goede Vrijdag en Paas maandag vertoeven we aan zee. Onze Argentijnse vrienden taxi'en ons naarTaupo Bay, waar we genieten vaneen ondergaand zonnetje.We zien zelfs dolfijnen vlak voor de kustlijn zwemmen. Kippevel momentje! Op maandag gaan we naar Tauranga Bay, waarEngelseCaz en ik een bijna dood-ervaring beleven. Nadat we redelijk ver uit de kust zijn gezwommen, lukt het niet terug te zwemmen in de stormachtige vloed. Het ploeteren onze weg door het water en worden menigmaal meegesleurd door de massieve golven. Oeps! Niet handig. Uiteraard weten wij, kranig als we zijn, ons zonder hulp van enige David Hasselhof te redden.

Ondertussen beginnen er nieuwe backpackers in ons vakantiepark binnen te druppelen, wat tevens betekent dat de oude garde ook vertrekt. Vorige week hebben we afscheid genomen van Caz, en afgelopen weekend van Ian, mijn Engelse kamergenoot. Uiteraard in stijl, met een heuse 'Fancy Dress party'. De Charity shops vonden gretig aftrek en de meest hilarische outfits kwamen voorbij geflitst. Leven uit een rugzak is nou eenmaal een kwestie van improviseren ;-) Ik heb inmiddels mijn eigenhaar zelf geknipt! Ik ruik overigens nog gewoon fris en fruitig, vrees niet! :-)

De plannen zijn inmiddels wel gewijzigd. Zoals het er nu naar uitziet ga ik in juli niet naar huis, maar richting Azie, om Do en Japs te omhelzen. Met een kleine omweg, en enige vertraging zal ik dan voor mijn verjaardag terug zijn.

Helaas dus nu even geen foto's! Ik heb echter wel wat linkjes viafacebook.

Alle liefs!
Charlie